εικόνες και λέξεις

Είμαι ο γιατρός, ο φίλος του κυρίου κοκακαλιάρη, από τις γνωστές ιστορίες των μικρών κυρίων και κυριών. Όπως ξέρετε ζω στη χώρα των χοντρούληδων και μου αρέσει να τρώω όλες τις λιχουδιές που έχω κρυμμένες στο συρτάρι μου. Μόνο που τις τελευταίες ημέρες η ζέστη είναι ανυπόφορη. Το βράδυ που μας πέρασε ήταν από τα πιο δύσκολα, δε νομίζετε; Έχω την εντύπωση πως θα πρέπει να προσέξω τη διατροφή μου αυτές τις ημέρες. Άλλωστε κι εγώ δεν είμαι ένας "μικρός" κύριος;;

Η ιστορία και η εικονογράφηση είναι πρωτότυπη και βασίζεται στην πολύ γνωστή σειρά παιδικών βιβλίων "Μικροί Κύριοι - Μικρές κυρίες" του Roger Hargreaves.

Ίσως από τα πιο δύσκολα και μεγάλα ερωτήματα που έχουν θέσει τα παιδιά μας και ένα πελώριο γιατί.

Απαντήσεις υπάρχουν και οφείλουμε να τους πούμε την αλήθεια. Καλούνται να ζήσουν σε δύσκολες εποχές και ενδεχομένως να βιώσουν ακόμα χειρότερες καταστάσεις. Οπότε η προετοιμασία των παιδιών μας είναι δική μας αποκλειστική ευθύνη, των γονιών και των εκπαιδευτικών που βρίσκονται δίπλα τους.

Ένα πελώριο γιατί με έκανε να δημιουργήσω αυτό το το σκίτσο και δίχως καμία άλλη σκέψη να απαντήσω σε κάθε κρίσιμο ερώτημα.

Κάποτε έφτιαχνα μέλι, απ’ το πεύκο που μύρισε φύση.

Δεν κέντρισα ποτέ.
Με ξέχασαν, από τότε που εγώ έχασα το όνομά μου.
Μ’ έκαναν πρόσφυγα στον τόπο μου,

σε μέρος που καλλιεργείται ο πόνος…
Ήμουν ερωτευμένη με το πράσινό μου σπίτι.
Δεν μπορώ να γίνω αρνητής του χθες μου:
Ντρέπομαι για τις μνήμες μου.
H καμένη γη τώρα είναι η κατοικία μου.
Δεν γίνεται μέλι απ’ τα κάρβουνα.
Τα χρώματα τα έσβησαν οι φωτιές, το μαύρο διορίστηκε βασίλισσα. Θεέ μου! Σ’ έκαψαν κι εσένα.
Σύντομα,θα παντρευτώ τον εγγονό της αράχνης,
χωρίς χαρές και τελετές.
Στο μήνα του μέλιτος θα με βρείτε στην Εύβοια,
εκεί, που την παλιά μου φόρμα,τώρα την φοράει μια μαύρη χήρα.

Ποίηση: Λουάν Τζούλις

Εικονογράφηση: Έρση Κουμπούρη

Fading

Piece of artwork by Ersie Koumbouri

3840 * 2160 4K