εικόνες και λέξεις

Ένα σπίτι μπορεί να είναι φτιαγμένο από ξύλο και χώμα ή από τούβλα χιονιού. Ένα σπίτι μπορεί να είναι 100 μέτρα ψηλό ή πολύ κοντά στο έδαφος. Ένα σπίτι μπορεί να είναι πάνω σε ένα λόφο ή δίπλα στη θάλασσα. Ένα σπίτι μπορεί να έχει μύλο στη στέγη ή απλώς μία καμινάδα. Ένα σπίτι μπορεί να είναι εκεί όπου αισθάνεσαι ασφαλής με τους φίλους, την οικογένεια και άλλους.

Ένα σπίτι μπορεί να είναι μυρωδιές, εικόνες και αναμνήσεις.

Ένα σπίτι μπορεί να είναι όπου έχεις δώσει την καρδιά σου.

Σε κάθε περίπτωση το "σπίτι" για τον καθένα είναι ξεχωριστή υπόθεση. Σπίτι λοιπόν είναι όπου βρίσκεται η καρδιά σου.

Και η καρδιά ξέρει πάντα καλύτερα.

ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΉ ΦΙΛΊΑ..

Είναι μεσημερί καλοκαιριού και η ζέστη αφόρητη. Ο μικρόςJuno έπρεπε οπωσδήποτε να δροσιστεί. Έψαξε παντού να βρει μία ανάσα δροσιάς και λίγο νερό. Πίσω του ακολουθούσε ο γιγάντιος Bamba. Έβλεπε από ώρα τον μικρό Juno να περιπλανιέται και η αλήθεια είναι πως ήταν ο μόνος που μπορούσε να τον βοηθήσει.

-Ε φίλε μου, ψάχνεις τρόπο για να δροσιστείς, ρώτησε ο Bamba τον Juno.

- Ναι, εδώ και ώρα και το νερό μου τελείωσε..

- Θέλεις να σε βοηθήσω, ρώτησε αμέσως ο bamba.

- Τι μπορείς να κάνεις εσύ γι' αυτό, είπε με απορία ο Juno.

- Η δική μου πηγή έχει ακόμα πολύ νερό και έχω έναν μοναδικό τρόπο για να ξεδιψάσεις αμέσως τώρα! Έλα να σου δείξω...

o Juno όλο περιέργεια πέταξε προς το μέρος του Bamba.

- Κάθισε πάνω μου, είπε ο Bamba. Πήγαινε στην άκρη της μύτης μου.

Και ξαφνικά ένας πίδακας με νερό άρχισε να βγαίνει ορμητικά από τη μύτη του Bamba. O Juno δεν πίστευε στα μάτια του. Ήπιε μπόλικο νερό για να ξεδιψάσει, πήρε το μπάνιο του και γύρισε προς το μέρος του Bamba.

-Φίλε μου, ηταν η καλύτερη στιγμή της ημέρας που θα μπορούσα να έχω. Σε ευχααριστώ που με σκέφτηκες. Ότι είχα αρχίσει να χάνω την ελπίδα μου.

Από τότε οι δύο φίλοι έγιναν αχώριστοι. ο Juno κάθε φορά που έβρισκε γλυκούς καρπούς στα δέντρα του δάσους, γνωστή αδυναμία του Bamba, πρώτα τους έδινε σε εκείνον να τους δοκιμάσει...

Καθώς η βραδιά κυλούσε δύο αστέρια έπεσαν από τον ουρανό.

Η Λούνα έτρεξε αμέσως στο σημείο που τα αστέρια καρφώθηκαν στη γη.

Πήρε τη μεγάλη σκάλα από το περιβόλι της και την κάρφωσε στην άκρη του ουρανού εκεί που το ολόγιομο φεγγαρι είχε ήδη κάνει αισθητή την παρουσία του.

Η νύχτα είναι πανέμορφη, κανένα αστέρι δεν πρέπει να λείπει από τον ουρανό, σκέφτηκε.

Με μεγάλη προσοχή τοποθέτησε ξανά τα δύο αστέρια στη θέση τους και έμεινε εκεί για λίγο να κοιτάζει το καθάριο φως του φεγγαριού.

Μια νύχτα μαγική...

επόμενη σελίδα