Είχε πολλή δουλειά να κάνει. Τα Χριστούγεννα πλησίαζαν και ο Άγιος Βασίλης ήταν τόσο πολύ κουρασμένος, σχεδόν αποκαμωμένος.. Τι μπορούσε να κάνει; Πώς θα κατάφερνε να προετοιμάσει όλες τις δουλειές ώστε τα δώρα να φτάσουν έγκαιρα σε κάθε γωνιά του κόσμου;
Φύσαγε, ξεφύσαγε ο Άγιος Βασίλης..
Όμως κάπου εκεί μακριά, στην άλλη μεριά του πλανήτη, βρίσκονταν ο καλικάντζαρος ο Σωτήρης. Μια ξεχασμένη ζωγραφιά, μέσα σε ένα παλιό τετράδιο, που έψαχνε τρόπο να ξεφύγει.
"Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Τι θα κάνω; Πώς θα μπορέσω να ξεφύγω από αυτό το τετράδιο που με κρατάει χρόνια δέσμιο. Θέλω να φύγω. Θέλω να πάω επιτέλους πίσω στον Άγιο Βασίλη", μονολογούσε ο Σωτήρης, μα κανείς δε τον άκουγε.
Ώσπου μια μέρα, το ξεχασμένο τετράδιο βρέθηκε στα χέρια του μικρού Δημήτρη.
Άνοιξε το τετράδιο και από μέσα άκουσε: "Ουφ! Επιτέλους! Ήρθε η ώρα να αποδράσω! "
Ο Δημητρής ταράχτηκε, άφησε το τετράδιο κάτω και κρύφτηκε πίσω από τον καναπε, λέγοντας: "Ποιός είσαι εσύ που μιλάς; Και γιατί φωνάζεις τόσο δυνατά;"
"Είμαι ο Σωτήρης", απάντησε η ζωγραφιά!
Μα ζωγραφιά που να μιλάει, αναρωτήθηκε ο Δημήτρης. "Οι ζωγραφιές δε μιλάνε...", μονολόγησε.
"Φυσικά και μιλάμε", είπε ο Σωτήρης κι αμέσως βρέθηκε μπροστά του.
"Γεια σου λοιπόν! Όπως σου είπα και πριν με λένε Σωτήρη και είμαι καλικάντζαρος.
"Αληθινός καλικάντζαρος ;", ρώτησε σαστισμένος ο Δημήτρης.
"Φυσικά και είμαι αληθινός! Είμαι τόσο καιρό κλεισμένος, ξεχασμένος σε αυτό το παλιό τετράδιο της μαμάς σου. Με ζωγράφισε με τόση χαρά, μα ύστερα, με ξέχασε σαν γεννήθηκες εσύ. Έτσι, ξέμεινα εδώ και τώρα θέλω να γυρίσω πίσω στο Βορρά. Θέλω να πάω να βοηθήσω τον Άγιο Βασίλη! Αν δεν φύγω σύντομα, θα χάσω κι αυτά τα Χριστούγεννα.. και τότε θα μείνω ακόμα έναν χρόνο παγιδευμένος.
Ο Δημήτρης δε μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του και στα αυτιά του. Και χωρίς να το πολυσκεφτεί είπε: "Θα σε βοηθήσω εγώ Σωτήρη. Σύντομα θα είσαι πίσω στο βορρά και θα τυλίγεις δώρα μαζί με τους φίλους σου. Μόνο δώσε μου λίγο χρόνο", είπε και έτρεξε στο δωμάτιό του.
Σε λίγη ώρα, ο Δημήτρης είχε επιστρέψει με ένα κομμάτι χαρτί στο χέρι. Ο μικρός Δημήτρης είχε πάρει το ταλέντο της μητέρας του στη ζωγραφική. Την παρατηρούσε από πολύ μικρός και όταν ήρθε η στιγμή άρχισε κι εκείνος να δημιουργεί τα δικά του σχέδια.
"Τι είναι αυτό που κρατάς Δημήτρη", ρώτησε περίεργος ο Σωτήρης.
"Είναι για εσένα Σωτήρη", είπε ο Δημήτρης. "Το ζωγράφισα μόλις για εσένα, ένα μεγάλο έλκηθρο με τάρανδους για να ταξιδέψεις πίσω στο τόπο σου. Θέλω να σε βοηθήσω", αποκρίθηκε. Κι αμέσως έδωσε τη ζωγραφιά του στον Σωτήρη.
"Ωωωω, πόσο σε ευχαριστώ καλέ μου φίλε", είπε ο Σωτήρης. "Δε ξέρεις τι σημαίνει αυτό για εμένα. Μου δίνεις τεράστια χαρά που θα μπορέσω να είμαι πίσω στο χωριό του αγαπημένου μου Άγιου Βασίλη. Βλέπεις, είμαι ο πιο γρήγορος από όλους τους καλικάντζαρους και δίχως εμένα, οι φίλοι μου, τόσα χρόνια, εργάζονται πολύ σκληρά, για να προλάβουν τα Χριστούγεννα. Αυτή τη χρονιά ο Άγιος Βασίλης είναι πολύ κουρασμένος. Τα χρόνια πέρασαν και έχει μεγαλώσει πολύ. Δίχως τη δική μου βοήθεια δε θα τα καταφέρει", είπε και αμέσως αγκάλιασε το νέο του φίλο.
"Δημήτρη, χάρη στη βοήθειά σου, θα καταφέρω να σώσω τα Χριστούγεννα αυτή τη χρονιά. Θα ετοιμάσουμε πολλά περισσότερα δώρα για τα παιδάκια που κάθε χρόνο στέλνουν εκατοντάδες χιλιάδες γράμματα στον Άγιο Βασίλη με την επιθυμία τους. Ίσως ανάμεσά τους να είσαι κι εσύ", είπε γεμάτος χαρά ο Σωτήρης.
"Είμαι Σωτήρη μου", είπε ο Δημήτρης. "Είμαι, όπως κι εσύ, ένα παιδί, ανάμεσα σε άλλα παιδιά που επιθυμώ να εκπληρώσουμε τις επιθυμίες μας. Γι' αυτό τρέξε τώρα γρήγορα. Τρέξε να προλάβεις", είπε ο Δημήτρης φανερά συγκινημένος.
Κι ο Σωτήρης, πήρε το έκληθρο μέσα στη νύχτα κι έφυγε για τον Βορρά. Ήξερε πως φέτος θα έκανε αυτό που τόσο καιρό επιθυμούσε. Να προσφέρει χαρά και ελπίδα στους συνομήλικους φίλους του. Τώρα πια ίσως, με μεγαλύτερη θέρμη, καθώς είχε αποκτήσει έναν πραγματικό φίλο, που είχαν την ίδια επιθυμία...
Για την ομάδα του The Paint Poster Studio
Κείμενο - Εικόνα: Έρση Κουμπούρη
Δημοσιογράφος - Εικονογράφος
